හෙළයේ මහා ගත්කරු මාර්ටින් වික්‍රමසිංහ

 හෙළයේ මහා ගත්කරු මාර්ටින් වික්‍රමසිංහ

කොග්ගල මහා ප්‍රාඥයා නමින් විරුදාවලි ලත් මාර්ටින් වික්‍රමසිංහ 1890 මැයි 29 වන දින ළමා හේවගේ දොන් බැස්ටියන් වික්‍රමසිංහ සහ මාගල්ල බලපිටිය ලියනගේ නොච්චිහාමි යන යුවලගේ එකම දරුවා ලෙස කොග්ගල ග්‍රාමයේ දී උපත ලැබීය. නවකතා කරුවෙක්, කෙටිකතා කරුවෙක්, විචාරකයෙක් මෙන්ම මාධ්‍යවේදියෙක් වන මාර්ටින් වික්‍රමසිංහ මහතා ශ්‍රී ලාංකීය සාහිත්‍ය කලාවේ නවමු පෙරළියක් ඇති කරමින් සිදු කළ සේවය අනර්ඝය.

 

මොහු වයස අවුරුදු පහේදී සිය නිවසේදී සහ පන්සලේ හාමුදුරුවන්ගෙන් අකුරු උගත්තේය. අවුරුදු 2 කට පසු ගමේ පාසලට ඇතුළත් කරනු ලැබූ අතර 1897 දක්වා එහි අධ්‍යාපනය ලැබීය. අනතුරුව ඔහුව ගාල්ලේ ඉංග්‍රීසි පාසලක් වූ බොනවිස්ටා විද්‍යාලයට ඇතුළත් කරනු ලැබූ අතර එහි අධ්‍යාපනය ලැබූ වසර දෙක තුළ වික්‍රමසිංහ ඉංග්‍රීසි මෙන්ම ලතින් භාෂාවද ව්‍යක්ත ලෙස හැසිරවීමට උගත්තේ ය. ඔහුගේ පියා මිය යාමෙන් අනතුරුව නැවතත් අහංගම පිහිටි පාසලට ඇතුළත් කරනු ලැබූ අතර එහිදී ඉගැනීම කෙරෙහි තිබූ උනන්දුව වියැකී ගියේය. පොත්පත් කියවා ස්ව උත්සාහයෙන් ලබාගත් පුළුල් දැනුම හා ජනතාවගේ වෙනස් වන ජීවන ක්‍රම සහ සංස්කෘතිය මොහුගේ පසුකාලීන නිර්මාණ කෙරෙහි විශාල බලපෑමක් ඇති කළේ ය.

 

වික්‍රමසිංහ මහතා සිය සාහිත්‍ය ජීවිතය ආරම්භ කළේ 1914 දී ලීලා  නවකතාව එළි දක්වමිනි. එමෙන්ම 1919 දී සාහිත්‍ය විචාර ලිපි සංග්‍රහයක් වූ ශාස්ත්‍රීය ලේඛන යන කෘතීන් පළ කළහ. සිංහල සාහිත්‍යයේ ප්‍රමිතීන් ඉහළ නැංවීම සඳහා වූ ව්‍යාපාරයක් ඔහු විසින් ආරම්භ කරනු ලැබූ අතර එම අරමුණින් සම්පාදිත සාහිත්‍ය විචාර සම්ප්‍රදායන් සංකලනය කිරීමෙන් නිර්මාණය කළ සාහිත්‍යමය මිනුම් දඬු යොදා ගනිමින් තක්සේරු කිරීමයි. 1940 ගණන් පුරාවට සාහිත්‍ය විචාරකයෙකුගේ භූමිකාව මෙන්ම නිර්මාණාත්මක රචකයෙකුගේ භූමිකාව ද වික්‍රමසිංහ මහතා ඉටු කළේය. ලක්වැසියා, ලක්මිණ, සිළුමිණ, දිනමිණ ආදී පුවත්පත්හි ද කතෘ ධූරයන් දරන ලද අතර 1895 දී අන්දිරිස් ගුරුන්නාන්සේගෙන් අකුරු ඉගෙනීම මුලින්ම කළ අතර මේ කාලය තුළදී "බාලෝපදේශය" නැමති එතුමාගේ පළමු ග්‍රන්ථය පළ කෙරිණි. නැවත 1904 දී අහංගම සිංහල පාසලට ගිය ඔහු 1906 දී නැවතත් පාසලින් අස් වී කොළඹ කරෝලිස් සිල්වා සාප්පුවේ ලියන්නෙකු ලෙස රැකියාවේ නියුතු විය.

 

 

"මාගේ කය වැඩුණේ අනෙක් සිංහල ගැමියෙකුගේ කය වැඩුනාක් මෙනි. සිත වැඩුනේ වෙනස් විදියකිනි. උසස් විදුහලකින් හෝ පඬිවරයෙකුගෙන් හෝ පිළිවෙලින් උගැන්මක් නොලත් මා දැනුම ලැබූයේ අද්දැකීමෙන් හෝ ආසාවෙන් පොත් කියවීමෙනි." යනුවෙන් 'උපන්දා සිට' කෘතියෙන් ඔහු තමන්ගේ අධ්‍යාපනය පිළිබඳ සඳහන් කරමින් වික්‍රමසිංහ මහතා 'සාහිත්‍ය චක්‍රවර්තී' සම්මානය සහ 'ජනාධිපති සාහිත්‍ය සම්මානය' හිමිකර ගත්තේ ය. මීට අමතරව 'බ්‍රිතාන්‍ය සම්මානය'ද හිමි කරගෙන තිබුණි. හෙළයේ මහා ගත්කරු මාර්ටින් වික්‍රමසිංහ, ශූරීන් 1976 ජූලී මාසයේ දී අභාවප්‍රාප්ත විය.

 

වික්‍රමසිංහයන්ගේ සාහිත්‍ය සේවාව නවකතා, කෙටිකතා, විද්‍යාත්මක කතා, සතුන් පිළිබඳ අධ්‍යාපනය, විචාරය ආදී විවිධ තලයන් ඔස්සේ විහිදී යයි. එහෙත් ඔහු වඩා ප්‍රකට වූයේ නවකතා කරුවෙකු ලෙසයි. සිංහල නවකතා ඉතිහාසයේ වැදගත්ම ලේඛකයා ලෙස මාර්ටින් වික්‍රමසිංහ මහතා හැඳින්වේ. මොහු එසේ හඳුන්වන්නට හේතු වූයේ 1944 දී පළ වූ 'ගම්පෙරළිය' නව කතාව තුළින් මෙරට එතෙක් තුබූ නව කතා සාහිත්‍ය වෙනස් මගකට යොමු කිරීම නිසා ය. මෙරට සාහිත්‍ය පෝෂණය කිරීමෙහි ලා මොහු විසින් ග්‍රන්ථ රාශියක් දායාද කරන ලදී.

 

ළමා කෘති, ජීව විද්‍යා කෘති, අතිරේක කියවීම් පොත්, නවකතා, කෙටිකතා, නාට්‍ය, සාහිත්‍ය විචාර, විචාර ග්‍රන්ථ යනු ඒවා ය. ගම්පෙරළිය, කලියුගය, යුගාන්තය යන තුන් ඈදුතු නවකතා, රෝහිණී, මිරිඟුව, සීතා, උපන්දා සිට, ලීලා, අයිරාංගනී, කළුනික සෙවීම, භව තරණය, විරාගය, සෝමා, අපේ ගම යනාදිය නවකතා අතර වේ. එමෙන්ම කාව්‍ය විචාරය සහ ගැහැණියක්, පව්කාරයාට ගල් ගැසීම, මගුල් ගෙදර, හද සාක්කි කීම, මුදියන්සේ මාමා, මගේ කතාව, වහල්ලු යන කෙටි කතා ද ඒ අතර වෙයි.